تداخل الکترومغناطیسی چیست، چگونه اندازه گیری می شود و چگونه می توان اثرات ناخواسته آن را کاهش داد؟

به طور خلاصه و ساده می توان تداخل الکترومغناطیسی(ElectroMagnetic Interference, EMI) را به تاثیر عملکرد میادین مغناطیسی بر عملکرد دستگاههای الکترونیکی و الکتریکی معنی کرد.

تجربیات حاصله در دهه های گذشته از تاثیر این تداخل ها بر دستگاههای دیگر که بعضا با لطمات جدی (انسانی و تجهیزاتی) همراه بوده، لزوم مطالعه در موضوع EMI ، راههای کاهش و تدوین استانداردهایی برای آن را اجتناب ناپذیر نمود.

از این رو تولیدکنندگانی که خود را به رعایت کیفیت کالای تولیدی و ایمنی کاربران آنها متعهد می دانند، در جریان مطالعات و طراحی محصول خود با دقت فراوان مراقب هستند تا استاندادرهای تعیین شده را رعایت و در جریان تولید و حتی پس

از آن، آنرا پایش کنند.

استاندارد های EMI چگونه تدوین شده اند؟

استانداردهای ناظر بر تداخلات الکترومغناطیسی در ابتدا به این منظور وضع شدند که از مدارهای الکترونیکی در برابر تداخلات امواج الکترومغناطیسی که ممکن بود عملکرد صحیح آنها را مختل کنند ، محافظت کنند. این تداخلات حتی ممکن است گاهی عملکرد مدارها را چنان به هم ریخته و تغییر دهند که خطراتی را نه تنها برای تجهیزات بلکه برای کاربران نیز به همراه داشته باشد.

در دهه 50 میلادی پس از وقوع چند حادثه و بروز خطاهایی در سیستم های ناوبری و نظامی، موضوع تاثیر امواج و میدان های الکترومغناطیسی مورد توجه متخصصین حوزه الکترومغناطیس قرار گرفته و مطالعاتی را در این زمینه آغاز نمودند. در ابتدا امور نظامی و ناوبری مرکز توجه این بحث بود ولی به مرور نقش و آثار مطالعه و محاسبه این تداخلات به بخش تجاری و خانگی نیز تسری یافته و همین امر موجب تدوین استانداردهایی برای سنجش EMI در دستگاهها و ابزار مختلف نظامی، پزشکی، الکتریکی و الکترونیکی و بسیاری تجهیزات دیگر گردید.

لذا مجموعه ای از شاخص ها و معیارها تدوین شد تا تضمین کند که دستگاههای تولید و عرضه شده به بازار مصرف تا حدود معینی این تداخلات را تحمل نموده و صحیح عمل میکنند. این قوانین و استانداردها همان استانداردهای EMI هستند و هر ابزار یا دستگاهی که قرار است تولید شود لازم است با رعایت این استانداردها حداکثر اطمینان را برای کاربران خود ایجاد نماید.

تعریف جامع و مختصر تداخل الکترومغناطیسی و نحوه پدید آمدن آن

انرژی الکترومغناطیسی ناخواسته ای که بر عملکرد صحیح یک دستگاه) الکترونیکی، الکترو مکانیکی، ....) تاثیر گذاشته و می تواند آن را مختل میکند.، تداخل الکترو مغناطیسی نام داده شده است.

از آنجاکه تاثیر جریان عبوری از درون مدارهای دستگاههای الکترونیکی، الکتریکی، الکترومکانیکی،..تنها محدود به داخل سیمهای خودشان نیست و عایقهای حفاظتی با علوم و تجربیات امروزی و در دنیای واقعی (خارج از فضای آزمایشگاهی و تئوریک) نیز به طور کامل نمی توانند تاثیر آنها را مهار کنند، مقادیری تشعشعات الکترومغناطیسی از آن دستگاه ها ساطع می شود.

یکی دیگر از منابع شکل گیری تداخلات الکترومغناطیسی، عوامل طبیعی مانند طوفانهای الکتریکی(زمانی که ابرها دارای مقادیری عظیمی بارالکتریکی میشوند) هستند. هرچند چنین تداخلاتی به صورت فراگیر و منظم اتفاق نمی افتد، ولی لازم است در جریان طراحی دستگاهها و خصوصا ساختمان ها به تاثیر این عامل نیز توجه و تمهیداتی برای کاهش و مقابله با اثر آن پیش بینی شود.

نکته دیگر اینکه، تقریبا تمامی دستگاه های الکترونیکی و الکترومکانیکی میدان های الکترومغناطیسی ایجاد میکنند اما در این بین ابزاری همچون گوشی های تلفن همراه (مبایل)، صفحات LCD، الکتروموتورها، بلندگوها، مگنت ها، ... رایج ترین ابزاری هستند که می توان نام برد.